Kraftwerk
Choć muzycy Kraftwerk
swoją twórczość nazwali skromnie "robot popem", ich wkład w rozwój
muzyki elektronicznej wszystkich odmian jest niebagatelny. Do
inspiracji ich dokonaniami przyznają się takie sławy techno jak Aphex
Twin czy The Orb, artyści nurtu electro czy industrialu, ale też takie
legendy, jak choćby David Bowie.
Historia pod tytułem Krafwerk rozpoczęła się pod koniec lat 60. w Dusseldorfie. W tamtejszym konserwatorium spotkali się jego dwaj studenci - Florian Schneider i Ralf Hüttner.
Pod szyldem Organisation wydali w 1970 roku album "Tone Float". Grupa
ta szybko została rozwiązana, a jej członkowie - założyciele zaprosili
do współpracy Andreasa Hofmanna (instr. perkusyjne) Klausa Dingera (instr. perkusyjne, wokal) Michaela Rothera (gitara) i Eberharda Krahneumanna (bas)
i już jako Kraftwerk rozpoczęli prace we własnym studiu, ochrzczonym
Kling Klang. Efektem nagrań był debiutancki album, zatytułowany po
prostu "Kraftwerk", który ukazał się w 1971 roku. Rok później, tym
razem jako duet, wydali album „Krafwerk 2”, z charakterystycznym
brzmieniem automatu perkusyjnego. Po serii dobrze przyjętych koncertów
wrócili do studia, by w 1973 roku wypuścić płytę „Ralf And Florian”,
która wbrew panującej wówczas estetyce popu, zmierzała jeszcze bardziej
kierunku stechnicyzowanego, czystego, elektronicznego brzmienia. W 1975
roku na rynku ukazuje się krążek „Radio Activity”, koncept album
dotyczący komunikacji radiowej (sample z tego wydawnictwa wykorzystał
m.in. Africa Bambaata). Płyta wydana została w wersji angielskiej i
niemieckiej i ugruntowała pozycję zespołu. Dwa lata później na półki
sklepów muzycznych trafia „Trans-Europe Express”, inspirowany podróżami
koleją. W następnym roku grupa przypomina o sobie krążkiem „The Man
Machine” (podczas trasy promującej ten album na scenie pojawiły się
pamiętne roboty) i zamiera aż do 1981 roku, kiedy, wraz narodzinami
nowej technologii, wydaje płytę „Computer World”. Chociaż singel
„Computer Love” radzi sobie na listach bardzo dobrze, Kraftwerk milkną
na kolejne pięć lat. W 1986 roku ukazuje się „Electric Cafe”. W 1991
roku na rynek trafia kompilacja remixów „The Mix”, a w 1999 singel
„Expo 2000”. W 2003 roku wydany zostaje album "Tour de France".
Początkowo
Kraftwerk inspirowali się niemiecką muzyką eksperymentalną końca lat
60., reprezentowanej prze takie zespoły, jak Can czy Tangerine Dream.
Ich pierwsze nagrania powstały przy użyciu tradycyjnych instrumentów
(organy, flet, skrzypce, gitara, perkusja), sukcesywnie zastępowano jej
jednak instrumentami elektronicznymi (syntezatorami, a następnie także
komputerami), a także tak nietypowymi źródłami dźwięku, jak np. licznik
Geigera czy odbiornik radiowy. Efektem ich prac jest muzyka oparta na
elektronicznych brzmieniach i mechanicznym beatcie, ale nie pozbawiona
melodii.
Albumy
1970 – Kraftwerk
1971 – Kraftwerk 2
1973 – Ralf und Florian
1974 – Autobahn
1975 – Radioaktivität / Radioactivity
1977 – Trans-Europe Express / Trans-Europa Express
1978 – Die Mensch Maschine / The Man Machine
1981 – Computerwelt / Computer World
1986 – Electric Cafe
1991 – The Mix
2003 – Tour de France Sondtracks
2005 – Minimum-Maximum
Single
1973 – Kohoutek - Kometenmelodie
1974 – Autobahn
1975 – Kometenmelodie 2
1976 – Radioaktivität
1977 – Trans-Europa Express
1978 – Das Model
1981 – Taschenrechner
1981 – Computerwelt (Maxi)
1982 – Das Modell
1983 – Tour de France
1983 – Tour de France - Remix
1986 – Musique Non-Stop
1987 – Der Telefonanruf
1991 – Die Roboter (The Mix Version)
1991 – Radioaktivität (The Mix Version)
1999 – Tour de France
1999 – Expo 2000
2000 – Expo Remix
2003 – Tour de France 2003
2003 – Elektro Kardiogramm (Radio Promo)
2004 – Aérodynamik
Materiał niewydany
1983 – Techno Pop (zwany roboczo Technicolor)
DVD
2005 – Minimum-Maximum
Choć muzycy Kraftwerk
swoją twórczość nazwali skromnie "robot popem", ich wkład w rozwój
muzyki elektronicznej wszystkich odmian jest niebagatelny. Do
inspiracji ich dokonaniami przyznają się takie sławy techno jak Aphex
Twin czy The Orb, artyści nurtu electro czy industrialu, ale też takie
legendy, jak choćby David Bowie.
Historia pod tytułem Krafwerk rozpoczęła się pod koniec lat 60. w Dusseldorfie. W tamtejszym konserwatorium spotkali się jego dwaj studenci - Florian Schneider i Ralf Hüttner.
Pod szyldem Organisation wydali w 1970 roku album "Tone Float". Grupa
ta szybko została rozwiązana, a jej członkowie - założyciele zaprosili
do współpracy Andreasa Hofmanna (instr. perkusyjne) Klausa Dingera (instr. perkusyjne, wokal) Michaela Rothera (gitara) i Eberharda Krahneumanna (bas)
i już jako Kraftwerk rozpoczęli prace we własnym studiu, ochrzczonym
Kling Klang. Efektem nagrań był debiutancki album, zatytułowany po
prostu "Kraftwerk", który ukazał się w 1971 roku. Rok później, tym
razem jako duet, wydali album „Krafwerk 2”, z charakterystycznym
brzmieniem automatu perkusyjnego. Po serii dobrze przyjętych koncertów
wrócili do studia, by w 1973 roku wypuścić płytę „Ralf And Florian”,
która wbrew panującej wówczas estetyce popu, zmierzała jeszcze bardziej
kierunku stechnicyzowanego, czystego, elektronicznego brzmienia. W 1975
roku na rynku ukazuje się krążek „Radio Activity”, koncept album
dotyczący komunikacji radiowej (sample z tego wydawnictwa wykorzystał
m.in. Africa Bambaata). Płyta wydana została w wersji angielskiej i
niemieckiej i ugruntowała pozycję zespołu. Dwa lata później na półki
sklepów muzycznych trafia „Trans-Europe Express”, inspirowany podróżami
koleją. W następnym roku grupa przypomina o sobie krążkiem „The Man
Machine” (podczas trasy promującej ten album na scenie pojawiły się
pamiętne roboty) i zamiera aż do 1981 roku, kiedy, wraz narodzinami
nowej technologii, wydaje płytę „Computer World”. Chociaż singel
„Computer Love” radzi sobie na listach bardzo dobrze, Kraftwerk milkną
na kolejne pięć lat. W 1986 roku ukazuje się „Electric Cafe”. W 1991
roku na rynek trafia kompilacja remixów „The Mix”, a w 1999 singel
„Expo 2000”. W 2003 roku wydany zostaje album "Tour de France".
Początkowo
Kraftwerk inspirowali się niemiecką muzyką eksperymentalną końca lat
60., reprezentowanej prze takie zespoły, jak Can czy Tangerine Dream.
Ich pierwsze nagrania powstały przy użyciu tradycyjnych instrumentów
(organy, flet, skrzypce, gitara, perkusja), sukcesywnie zastępowano jej
jednak instrumentami elektronicznymi (syntezatorami, a następnie także
komputerami), a także tak nietypowymi źródłami dźwięku, jak np. licznik
Geigera czy odbiornik radiowy. Efektem ich prac jest muzyka oparta na
elektronicznych brzmieniach i mechanicznym beatcie, ale nie pozbawiona
melodii.
Albumy
1970 – Kraftwerk
1971 – Kraftwerk 2
1973 – Ralf und Florian
1974 – Autobahn
1975 – Radioaktivität / Radioactivity
1977 – Trans-Europe Express / Trans-Europa Express
1978 – Die Mensch Maschine / The Man Machine
1981 – Computerwelt / Computer World
1986 – Electric Cafe
1991 – The Mix
2003 – Tour de France Sondtracks
2005 – Minimum-Maximum
Single
1973 – Kohoutek - Kometenmelodie
1974 – Autobahn
1975 – Kometenmelodie 2
1976 – Radioaktivität
1977 – Trans-Europa Express
1978 – Das Model
1981 – Taschenrechner
1981 – Computerwelt (Maxi)
1982 – Das Modell
1983 – Tour de France
1983 – Tour de France - Remix
1986 – Musique Non-Stop
1987 – Der Telefonanruf
1991 – Die Roboter (The Mix Version)
1991 – Radioaktivität (The Mix Version)
1999 – Tour de France
1999 – Expo 2000
2000 – Expo Remix
2003 – Tour de France 2003
2003 – Elektro Kardiogramm (Radio Promo)
2004 – Aérodynamik
Materiał niewydany
1983 – Techno Pop (zwany roboczo Technicolor)
DVD
2005 – Minimum-Maximum
_________________
I am The Spiritual Guide in the World Electro of Music
